فرزندم در سرزمین گذشتگان و آثارشان سیر کن و بنگر که چه کردند و از کجا به کجا منتقل شدند و کجا بار گشودند و در کجا فرود آمدند، آن گاه خواهى دید که از کنار دوستان رخت بر بسته‏اند و به خانه‏هاى غربت ساکن شده‏اند و البته چیزى باقى نمانده که تو هم یکى از آنها باشى. پس براى نیکو ساختن جایگاهت تلاش کن و هیچگاه آخرتت را به دنیا مفروش در آنچه نمى‏دانى سخن مگو و آنچه را وظیفه‏ات نیست بر زبان جارى مساز و از راهى که مى‏ترسى به گمراهى واقع شوى پرهیز کن که توقف کردن در هنگام سرگردانى گمراهى بهتر از افتادن در کارهاى هولناک است. امر به معروف کن و خود نیز در شمار خوبان در آى، و منکر را با دست و زبانت‏انکار کن. و تا آنجا که مى‏توانى بین خود و آنکه کار زشت انجام مى‏دهد جدایى انداز و در راه خدا تلاشگر واقعى باش و در راه پروردگار از سرزنش هیچ سرزنشگرى باک نداشته باش. و براى حق هر نوع دشوارى را تحمل نما و در دین تحقیق کن و در ناملایمات خود را به شکیبایى کردن عادت بده و چه اندازه زیباست صبر در راه پروردگار، و در همه کارها خود را به خدا سپار که پناهگاهى استوار و جایگاهى نیرومند است. درخواست خود را فقط به خدا اختصاص بده که عطا کردن و محروم ساختن هر دو به دست اوست. در کارهایت از خداوند زیاد طلب خیر کن و در باره وصیت من خوب فکر کن و روى از آن برنگردان که بهترین گفته سخنى است که منفعت داشته باشد و بدان در علمى که منفعت نباشد خیرى نخواهد بود و کسى هم از علمى که آموختن آن سزاوار نیست نفعى نمى‏برد.