سلام خدمت دوستان و عاشقان مولا علی (ع)  از انکه توانستم بعد از چند ماه این وبلاگ را راه بیندازم خوشحالم واز شما عزیزان خواهشمندم که مطالب خودتون را برایم ارسال کنید تا با نام خودتان در این وبلاگ نوشته شود تا شما هم در این ثواب شریک باشید

قسمتى از خطبه‏اى است که امام على « ع » براى مردم ایراد کرده است :

اى بندگان خدا ، بدانید بر شما دیده‏بانانى از خودتان [ 1 ] و جاسوس‏هائى از اعضایتان و نگهبانان راستگوئى که اعمال شما و شماره نفس‏هایتان را حفظ مى‏کنند ، گماشته شده است . تاریکى شب تار ، شما را از آنان نمى‏پوشاند ، و درب بزرگى که محکم بسته شده شما را از آنها پنهان نمى‏کند . راستى فردا به امروز نزدیک است .

امروز با هر چه در آن است مى‏گذرد و فردا از پى آن فرا مى‏رسد . گویا هر یک از شما به منزل تنهائى خود از زمین رسیده است . شگفتا از خانه تنهائى و سراى وحشت و جاى بى کسى و غربت

[ 1 ] منظور از دیده‏بان ، وجدان است که نگهبان و پنددهنده پنهانى انسان است و هرگز از توجه دادن آدمى غافل نیست و در تخدیر و ترساندن خطا نمى‏کند .

کسیکه بتو گمان نیک برد گمانش را تصدیق کن .

هرگز به سخنى که از دهان کسى خارج شده و تو احتمال نیکى در آن میدهى ، گمان بد مبر .

سزاوارترین مردم به گذشت ، کسى است که در کیفر رساندن از همه تواناتر باشد .

هیچ کار زشتى بدتر از دروغ نیست .

دروغگو با اینکه در امان است خود را مى‏ترساند .

نشانه‏ى ایمان آن است که راستى را آنجا که بتو زیان مى‏رساند ، بر دروغ جائیکه براى تو سودمند است ، ترجیح بدهى .

دروغگو با مرده یکسان است ، زیرا برترى زنده بر مرده بواسطه‏ى اطمینان به او است ، پس اگر سخن وى مورد اعتماد نبود ، حیاتش بى‏اثر است .

هیچ شمشیر برنده‏اى در دست شجاع ، ارزنده‏تر از راستى نیست .

وجدان من گرو سخنانى است که مى‏گویم .

مبادا کسى که سپاس احسان تو را نمى‏کند ، تو را به نیکى بى‏رغبت سازد .

خوبى و اهل آن را جستجو کنید و بدانید که کننده‏ى خوبى ، بهتر از خوبى و کننده بدى ، بدتر از بدى است .

کسیکه کار زشت را نیکو بشمارد در آن شریک خواهد بود .

هرگاه خواستى سرشت کسى را بشناسى ، با او مشورت کن ، زیرا در مشورت ، از عدالت و ستم و خوبى و بدى او آگاه میشوى .

عذر کسى را که از تو پوزش خواسته بپذیر و تا مى‏توانى بدى را بتأخیر انداز .

اگر بردبار نیستى خود را به بردبارى وادار کن ، زیرا کم کسى است که به جمعیتى شبیه شود و بزودى از زمره آنان نشود .

پاداش کسى که ترا شاد کرده این نیست که با او بدرفتارى کنى .

کسیکه گناه بر او پیروز شود ، پیروز نیست .

و کسیکه به سبب بدى غلبه یابد شکست خورده است .

                   کسیکه بدخلقى کند خویشتن را معذب ساخته است .

براى آسایش و نعمت ، خوشخوئى کافى است .

هرگز وعده‏اى مده که بر اثر کمى اعتماد به خود ، آن را کوچک بشمارى ، و در صورتیکه سرازیرى ناهموار باشد ، به سربالائى هموار مغرور مشو .

رحم کن تا بتو رحم کنند . سخن نیک بگو تا ترا بخوبى یاد کنند .

از غیبت دورى کن ، زیرا بدگوئى مردم ، نان خورش سگهاى دوزخ است .

مولا امیر المؤمنین پس از مراجعت از صفین در منطقه «حاضرین»این نامه را براى فرزندش نوشت.

«خوانندگان ارجمند توجه داشته باشند که بعضى عبارات حضرت امیر المؤمنین علیه السلام جنبه ارشادى براى سایرین دارد و امام مجتبى علیه السلام مخاطب ظاهرى مى‏باشد.»

 از طرف پدرى که در آستانه مرگ است و به گذشت زمان اعتراف دارد و عمر خود را پشت سر گذاشته و تسلیم حوادث روزگار است و نکوهش کننده دنیا و عازم به محل سکونت مردگان مى‏باشد و فردا از دنیا کوچ مى‏کند. به فرزندى آرزومند چیزى که به دست نمى‏آید. به راهى مى‏رود که به نیستى ختم مى‏گردد. فرزندى که هدف بیماریها و در گرو گذشت زمان است. تیر بلا به سوى او پرّان و خود بنده گوش به فرمان دنیا است، تاجر غرور و مدیون مرگ‏هاست. اسیر مرگ و هم قسم اندوه‏ها و همنشین غم‏ها و نشانه آسیبها و زمین‏خورده شهوات و جانشین مردگان است. اما بعد: دانستیم آنچه را از پشت‏کردن دنیا به من و سرکشى روزگار علیه من و روى آوردن آخرت به من مى‏باشد چیزى که مرا از یاد جز خویش و کارى جز در باره آنچه به دنبال من است باز مى‏دارد. غیر از این که این به بعد فکر و ذهن من تنها در باره خودم خواهد بود و نه مردم، بنا بر این اندیشه و فکرم در برابرم قرار گرفت و مرا از پیروى هواهاى نفسانى برحذر داشت، و مرا به کارى خالص و درست واداشت و مرا به تلاش و جدّیتى رسانید که بازى و شوخى در آن راه ندارد و به صداقتى سوق داد که دروغ در آن وجود نخواهد داشت.